Tek cümlelik bir kelime nede çok şey anlatır insana hasreti sevgiyi, Uzaklığı kavusamamayı....
Özledim!.....nede rahatmışız meğer hemen kolumuza çantayı takip evden çıkmak, bir arkadaşimiza hadi çıkda gel demek,çat kapı bir yere gitmek,biraz dolaşıp geleceğim demek ne rahat nede kolaymış meğer..... Bir bardak çayı bir fincann kahveyi yudumlamak bir lokmayı bölüp vermek.... Birbirimize sarılmak birbirimizin elini tutmak sevdiklerimizi doyasiya öpmek (koklayaaaa koklayaaa)..... Nede güzelmiş meğer....
Hep uzakdakilermi özlenir?.....bu dönem yanımızdakilerii bile özler olduk zira yüzlerini görmüyoruz...seslerini duymak yetmiyor, dokunmak hissetmek istiyoruz doyasıya yüzüne bakmak kokusunu içine çekmek istiyoruz...
Özlemek bu kadar sıradan kavuşmak ise bu kadar zor olmamaliydi ...,
Kimbilir daha ne kadarrrr daha nereye kadar.....Ne soracak bir kişi ,ne gidecek bir kapı, ne danişacak bir bilgin Yok mu ne?....YOK....zira kimse birşey bilmiyor gibi heppp deneme yanılma...kimbilir kimlerin oyunu bu.......