İlk bakışta ikisi de aynı anlamı taşıyor gibi. Oysa ikisi arasında ince bir çizgi vardır.
Bencil olan kişi sadece kendini düşünen, dünya benim etrafında dönsün isteyen, herkes sadece onun isteklerini yapsın diye düşünendir. 
Bencil insan dış kaynaktan beslenir. Diğerleri onun çıkarları ve istekleri doğrultusunda  davranırsa mutludur, kendini iyi hisseder.  Dünyanın merkezinde ben varım der . Ortak paylaşımdaki her şeyden en fazla kendi kullanmak ister. 
  Her konuda önceliğin kendinde olmasını isterken benci olan ise diğerlerinin de mutlu olmasını isterken, kendi de ne istediğini, onu neyin mutlu edeceğini bilir. Kendine de haksızlık yapılsın istemez. Bilir ki sadece karşıdakinin istediği gibi olursa,kendi kul hakkına da girilmiştir diye düşünür. . Onlar da mutlu olsunlar, ben de mutlu olayım ve benim istek ,arzu düşünce ve davranışlarıma onlar da saygı göstersin der.
Bu da çok doğru birseydir.   Elbette bir taraftan  kendini  düşünürken, kendi dışndaki insanların da duygu, düşünce, yaşam tarzı, istek ve arzularına saygı gösterip onların kendi olmalarına izin verir, kendi menfaatlerine ters gelse bile o kişinin kendi hayatıyla ilgili aldığı kararlara saygı gösterir. 
Bencil olan ise, kendini herşeyin sahibi zanneder. Ben çalışıyorum, ben seni büyüttüm, ben sana hizmet ediyorum Bu yüzden  sen de benim istediğim gibi olacaksın. Ben senin babanım yada annenim, vs..yani bir nevi nerdeyse senin sahibinim deyip önce en yakınlarına yapacakları herşey için müdahale eder.  Onların hayatları ile ilgili her konuda kendi onayının olmasını ister ve suçluyu hep dışarıda arar. 
 Bir kez olsun " acaba ben nerede hata yaptım,  neyi yaptım yada neyi yapmadım da bu kişi bunları yapiyor" diye asla kendini sorgulamaz. Karşı tarafı suçlayarak işin en kolay tarafına kaçar. Çocuğunun başarılı olmasını, ıyi bir mevkiye gelmesini isterken bile oradan nemalanmak ister. 
Mesela "benim çocuğum  doktor olacak ve bana bakacak"der, yada çocuğunun  doktor olmasından dolayı müthiş bir egoya, kibre girer.  Çocuğunun başarısının önünde yine kendi bencil düşünceleri vardır.
Benci insan ise kendini özgür bırakırken,    birlikte yaşadığı insanları da  özgürlestirerek aslında onun en güzel huzurunu, refahını, mutluluğunu düşünmektedir. 
Bencil olanda sevilmek, değer görülmek, sayılmak isteği en başta iken benci de ise SEVMEK ...Ama önce kendini sevmek, sonra diğer insanları, doğayı, hayvanları sevmek vardır. Bencilikte var olan tüm güzelliklerin bir yağmur gibi sadece kendi üzerine akmasını beklerken benci de kendinde var ettiğin  tüm  güzellikleri dışarı akıtabilmektir esas olan.